این نامه رو لیلا فقط بخونه

-آقا چیزی نمونده که بِرسن الانه که قیچیمون کنن
+چقد مُهمات داریم..؟
-مهمـات؟! هیچی..!
+عه! خُب پس، چی کار کنیم؟
-هیچی…! فقط انقد وقت داریم، که بنویسیم
+یکی یکی بگین؛ من خودم می نویسم… یه قلم وُ کاغذ بدین… بسم الله…
-بنویس حاجی جون! بنویس اینو! همه جا قرمزته
+بیخود قرمز قرمز نکن! فقط آبی؛ داداش! همینم بنویس؛ فقط آبی
-همه حساب کتابامو بسپُرین به حاج رضا؛ خودش می دونه چی کار کنه…
+مواظب مادر وُ آقا جون باشین؛ بگین حلالم کنه… ایشاله که نرگس هم، خوشبخت میشه…
-تو نمی خوای چیزی بگی؟
+عـه… آخه مالِ من… یه کم خصوصیه
-هــا! این عاشقه حاجی! این خصوصیه؛ یعنی عاشقه بابا
+بیا خودت بنویس… پشتش بنویس…
« بسم الله الرحمن الرحیم »
این نامه رو لیلا فقط بخونه :
این نامه رو، لیلا فقط، بخونه
فقط می خوام، که حالموُ بدونه…
کلاغا؛ اطرافِ منو گرفتن… از دورِ مزرعه، هنوز نرفتن
لیلا! دارن نقل وُ نبات می پاشن
تا عشق وُ خون، دوباره هم صدا شن…
لیلا! چقد دلم، برات تنگ شده…
نیستی ببینی؛ که سرت جنگ شده
نیستی؛ ولی همیشه هم صدایی…
لیلای من؟! دریای من؟! کجــــایی؟
این نامه رو؛ تنهــا باید بخونه
ببخش! اگه پاره وُ غرقِ خونه…
این نامه ی آخرمه، عزیزم…
تولدِ دخترمه، عزیزم
براش یه هدیه ی کوچیک، خریدم…
دلم می خواست؛ الان اونو می دیدم…
لیــلا! به دخترم بگو که باباش، رفتش که اون راحت بخوابه، چشماش…
رفتش که اون یه وقت دلش نلرزه؛ نپره از خوابِ خوشش، یه لحظه…
لیــلا… لیــــلا…
اگه یه روز، این نامه رو بخونی؛ دلم می خواد، از ته دل بدونی…
الان دیگه، به آرزوم رسیدم! باور نمی کنی؛ خدا رو دیـــــدم