اهنگ بخواب اروم گل بی خار و بی کینه

لالا لالا دیگه بسه گل لاله؛ بهار سرخ امسال مثل هرساله…
هنوزم تیر و ترکش قلبو میشناسه؛ هنوزم شب زیر سرب و چکمه میناله!
نخواب آروم گل بی خار و بی کینه؛ نمیبینی نشسته گوله تو سینه
آخه بارون که نیست رگبار باروته؛ سزای عاشقای خوب ما اینه…
نترس از گوله ی دشمن گل لادن؛ که پوست شیره پوست سرزمین من!
اجاق گرم سرمای شب سنگر؛ دلیل تا سپیده رفتن و رفتن…
نخواب آروم گل بادوم ناباور؛ گل دل نازک خسته گل پرپر…
نگو باد ولایت پرپرت کرده؛ دلاور قد کشیدن رو بگیر از سر…
دوباره قد بکش تا اوج فواره؛ نگو این ابر بی بارون نمیزاره!
مث یار دلاور نشکن از دشمن؛ ببین سر میشکنه تا وقتی سر داره
نذاشتن هم صدایی رو بلد باشیم؛ نذاشتن حتی با همدیگه بد باشیم!
کتابای سفیدو دوره میکردیم؛ که فکر شب کلاهی از نمد باشیم…
نگو رفت تا هزار آفتاب هزار مهتاب؛ نگو کو تا دوباره بپریم از خواب
بخون با من نترس از گوله ی دشمن؛ بیا بیرون بیا بیرون از این مرداب!
نگو تقوای ما تسلیم و ایثاره؛ نگو تقدیر ما صد تا گره داره…
به پیغام کلاغای سیاه شک کن؛ که شب جز تیرگی چیزی نمیاره…
نخواب وقتی که هم بغضت به زنجیره؛ نخواب وقتی که خون از شب سرازیره!
بخون وقتی که خوندن معصیت داره؛ بخون با من بیا تا من نگو دیره…
سکوت شیشه های شب غمی داره؛ ولی خشم تو مشت محکمی داره!
عزیز جمعه های عشق و آزادی؛ کلاغ پر بازی با تو عالمی داره…
نخواب ای حسرت سفره گل گندم؛ نباش تو دالونای قصه سردرگم!
نخواب رو بالش پرهای پروانه؛ که فریاد تو رو کم دارن این مردم…